Ghanese farmacie

Lieve allemaal,

Wat gaat de tijd toch snel! Morgen vertrek ik alweer naar mijn nieuwe stageplek. Dit keer zal ik gaan helpen in een productieapotheek in Kumasi, waar ze voornamelijk oogdruppels bereiden. Aan de ene kant vind ik het wel jammer dat ik weer ergens anders heen ga aangezien ik hier nu eindelijk alles een beetje begin te leren kennen en ik leuke mensen heb ontmoet. Daarentegen vind ik het ook wel weer een uitdaging en ben ik benieuwd wat ik in Kumasi ga tegenkomen.

Sinds de vorige keer is er veel veranderd. Zo heb ik bijna iedere avond wel iets gehad en heb ik me geen moment meer ‘alleen’ gevoeld. Via een aantal mensen van mijn studie was ik in contact gekomen met Tita en Joseph, die hier in Accra wonen. Donderdagavond heb ik hun opgebeld en ik werd al meteen uitgenodigd door Tita om op vrijdagavond mee te gaan sushi eten en naar een salsales te gaan. Van alle dingen die je in Ghana zou kunnen doen, was sushi eten toch wel het laatste waar ik aan zou denken. Met de taxi ging ik naar de wijk Osu, zodra ik hier aankwam bleek dat dit de place to be was voor Europeanen want opeens waren de Ghanezen op een hand te tellen. De sushi was nogal duur en niet heel bijzonder maar dat mocht de pret niet drukken. Na gezellig gekletst te hebben over onder andere de mooie kapsel van de vrouwen, kennelijk is dit allemaal nep en zijn het pruiken, hairextensions of waves, gingen we richting de salsales. Wat een grappig gezicht om Afrikanen te zien salsadansen, zelf heb ik ook nog even een dansje gewaagd en toen was het alweer tijd om terug naar huis te gaan. Ik moet mij namelijk iedere avond uiterlijk om 22.30 uur melden in het guesthouse. Het lijkt wel of ik weer thuis woon haha nee grapje mam ;) Het is wel lief dat ze bezorgd om me zijn en op zich was het ook wel prima want de dag erna had ik om 09.00 uur alweer met Joseph afgesproken. Hij studeert farmacie hier in Ghana en heeft voor de International Pharmaceutical Students Federation heeft gewerkt en is zo ook met veel Nederlanders in contact gekomen. Hij had een taxi geregeld (met airconditioning!) die ons de hele dag rond zou rijden zodat ik veel verschillende plaatsen in Accra kon zien. Zo zijn we naar de botanische tuinen, een of ander memorial van hun oude president en het ziekenhuis gegaan. Vooral het bezoek aan het ziekenhuis heeft veel indruk op mij gemaakt. Volgens Joseph was dit hun grootste en modernste ziekenhuis. Omdat ik toch best onder de indruk was van de moderniteit van het winkelcentrum en de bioscoop had ik toch een redelijk hoge verwachting van het ziekenhuis maar dit viel nogal tegen. Het was een oud gebouw met slechte faciliteiten. Een apotheek zoals bij ons kennen ze niet. Hier hebben ze voor iedere afdeling een aparte apotheek die gespecialiseerd is in een bepaald onderwerp bijvoorbeeld cardiologie. Op zich best handig, zeker omdat je hier al ziekenhuisapotheker kunt zijn na een 4 jarige studie farmacie, maar hier hebben ze geen computersystemen zoals bij ons en ook geen statussen van de patiënten dus ze hebben totaal geen zicht op overige medicatie en kunnen dus ook niet bewaken op interacties of contra-indicaties. Daarnaast zijn veel mensen analfabeet dus ze hebben zelf ook geen idee wat ze gebruiken, wat het natuurlijk nog lastiger maakt. Na deze indrukwekkende ervaring gingen we naar het strand om lekker uit te waaien. Er waren maar weinig mensen in de zee ondanks het hete weer maar veel Ghanezen kunnen niet zwemmen. Toch gaan ze graag naar het strand om gewoon naar mensen te kijken of om even op een paard te zitten zodat ze een foto kunnen maken. Ook lopen er veel straatartiesten rond met veel kleurrijke schilderijen, waarvan ik er een gekocht heb (zie foto).
Na het weekend was het weer tijd voor stage. Naast dat ik druk was met het maken van de verschillende casussen voor de game, heb ik ook een dagje meegelopen in de apotheek. Zodra een bestelling binnenkomt, moet alles een prijskaartje krijgen want alle medicatie moet door de patiënt zelf betaald worden, zelfs als het op recept is. Dit zijn er trouwens niet echt veel, want ik heb veel medicatie zonder recept gezien waar ik erg over verbaasd was zoals medicatie voor hoge bloeddruk, diabetes en epilepsie. Antibiotica gaan wel vaak op recept maar omdat de meer gespecialiseerde antibiotica vaak erg prijzig zijn, willen patiënten toch vaak liever amoxicilline omdat dit een stuk goedkoper is. Net als in het ziekenhuis is ook hier geen computersysteem die op interacties en contra-indicaties kan bewaken en ook geen statussen. Wat dus nou precies de toegevoegde waarde van een apotheker is, is mij niet geheel bekend. Het was dan ook nogal saai om de hele dag in de apotheek te zitten, gelukkig was Ernest er. Hij is al apotheker in Cuba maar omdat hij graag in Ghana als apotheker wil werken, moet hij hier nog een eindtoets doen. Hij was druk bezig met leren en was verschillende casussen aan het doen waarbij hij graag mijn hulp bij wilde. Ik was erg verbaasd over zijn kennis en de moeilijkheidsgraad van de casussen aangezien ze veel van de casussen niet in de praktijk zullen tegenkomen. Desondanks was het dus best weer een leuke en leerzame dag.

Deze afgelopen twee weken zijn zo snel gegaan, ik heb hier een leuke tijd gehad waar ik veel gezien en geleerd heb en naar mijn mening ook veel heb kunnen bijdragen. Ik ben benieuwd wat ik in Kumasi tegen ga komen en hoe ik het daar ga hebben. Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs Krista