Laatste uurtjes

Lieve allemaal,

Na 7,5 week is het weer tijd om naar huis toe te gaan. Nog maar een paar uurtjes en dan zit ik alweer in het vliegtuig op weg naar het regenachtige Nederland. De afgelopen 1,5 week was heerlijk. Mijn eerste stop was in Kumasi om de markt te bezoeken en naar het Akwasidae festival te gaan. Malik (taxichauffeur uit Kumasi) had mij de dag voor aankomst gebeld dat hij mij wel op wilde halen op het busstation. Eigenlijk had ik hier niet zo’n zin in na mijn ervaringen met hem maar ik vond het wel aardig dat hij het aanbood dus stemde ik maar in. Eenmaal bij het guesthouse vroeg hij wat ik die dag wilde doen en vertelde ik hem dat ik naar de markt wilde. Hij trok al zo’n gezicht dat hij hier geen zin in had dus zei ik hem dat ik er heen ging en dat hij mee kon als hij wilde en dat ik er anders zelf naartoe zou gaan. Kennelijk voelde hij zich toch wel verantwoordelijk want hij besloot mee te gaan. Dit keer namen we een trotro en wonder boven wonder betaalde hij zelf de rit. Het was toch wel fijn dat Malik er was toen we op de markt aan kwamen want het wat zo ontzettend druk en groot, ik had echt geen idee waar ik heen moest. Het was erg leuk om een indruk te krijgen van de markt en om te zien wat je daar allemaal kunt kopen zoals enorme stukken zeep waar de hoeveelheid die je nodig hebt wordt afgesneden, verschillende verse groenten en fruit, kruiden maar ook kleding en grote lappen stof. Helaas heb ik er geen foto van kunnen maken omdat de mensen hier in Ghana het niet fijn vinden als je hun fotografeert. Na 20 minuten rond gelopen te hebben vond ik het wel weer genoeg geweest en heeft Malik mij de weg gewezen naar de Mensiah waar de dag erna het Akwasidae festival zou zijn. Na al die drukte en de hitte waren we het zat en gingen we wat drinken. Omdat ik het toch wel aardig van Malik vond dat hij mee was geweest en me de weg had gewezen, besloot ik hem een drankje aan te bieden. Omdat een ezel zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot, heb ik er wel even van te voren bij gezegd dat ik 1 drankje zou betalen. Toch probeerde Malik er weer wat extra’s uit te slaan door te zeggen dat hij wel trek had maar ik liet mij natuurlijk niet kennen en ik vertelde hem dat als hij trek had, hij dan wat eten moest kopen. Nadat hij er achter kwam dat ik echt niet overstag zou gaan, heeft hij toch maar zelf eten gehaald en zelf betaald haha.

De dag erna was het Akwasidae festival. Dit festival wordt iedere 6 weken gehouden. Chiefs uit nabij gelegen Ashanti dorpen komen naar dit festival om de koning te begroeten en cadeaus te brengen. Het is een kleurrijk festival en alle belangrijke mensen dragen veel gouden sieraden (zie foto’s). Ook wordt er overal gedanst en muziek gemaakt. Naast dat hier veel Ghanezen op af komen, waren ook de Europeanen goed vertegenwoordigd. Er waren veel groepsreizen maar ook gezinnen met hun eigen gids. Aangezien ik hier alleen was, had ik geen idee dat je van te voren stoeltjes had moeten reserveren. Toen ik plaatsnam op een van de stoeltjes, sprak een van de Europese gidsen mij hier op aan en werd mij duidelijk gemaakt dat dit absoluut niet de bedoeling was. Aangezien ik niet echt zin had om de aankomende uren in de zon te moeten staan, liet ik me natuurlijk niet zomaar wegsturen en vroeg ik aan een lokale gids of hij misschien wat voor mij kon regelen. Hij was erg vriendelijk en binnen no time had ik mijn eigen stoel en kreeg ik zelfs nog een lekkere lunch aangeboden. Zo zie je maar weer, wie niet waagt wie niet wint. Het was een geweldige ervaring en zeker een van de hoogtepunten van mijn reis in Ghana.
De dag erna vertrok ik naar het Ko-Sa beach resort in de buurt van Cape Coast om daar 5 dagen heerlijk te genieten en niets te doen behalve op het strand te liggen en lekker te eten en te drinken. Omdat ik niet echt hele dagen alleen maar op het strand kan liggen, was ik het na 1,5 dag ook wel zat en vond ik dat ik wat moest gaan doen. Ik besloot daarom naar het vissersdorpje Elmina te gaan om daar Elmina castle te bezoeken (zie foto). Dit fort was vroeger in bezit van de Portugezen tot de Nederlanders dit hebben weten te veroveren in 1637. Hier en daar kan je nog goed zien dat de Nederlanders hier hebben gezeten want er waren enkele oud Hollands teksten en ook het wapen van Nederland met de leeuw was te zien. In dit fort werd handel gedreven en werden verschillende goederen uitgewisseld voornamelijk ivoor en goud maar later ook slaven. Deze slaven (zowel mannen als vrouwen) werden naar verschillende landen gezonden zoals Indonesië en Suriname. Het was erg onwerkelijk om te zien in wat voor erbarmelijke omstandigheden deze slaven hebben geleefd. Vaak sliepen ze met honderden in een grote ruimte waar bijna geen ventilatie was en moesten ze op de grond slapen waar ze ook hun behoeften moesten doen.

Na deze heerlijke dagen bij Ko-Sa ben ik op zaterdagochtend weer terug naar Accra gegaan. Onderweg nog gezien dat hier in Ghana ook veel corruptie is. Zo werd de taxichauffeur zonder enige reden aangehouden en moest hij zijn rijbewijs laten zien. Alleen omdat hij daar 1 cedis in had gestopt mochten we na enkele minuten weer doorrijden maar als je de politie geen geld geeft dan kunnen ze je wel een aantal uren laten wachten zonder dat ze een geldige reden voor hebben. Ik vond dit zo oneerlijk dus toen ik moest betalen heb ik er maar een extra cedis bij gedaan waar de taxichauffeur erg blij mee was. Eenmaal in Accra had ik mij weer in het oude guesthouse gesetteld en ben ik naar het winkelcentrum gegaan waar ik uiteindelijk met Joost had afgesproken om te eten. Hij is ook een farmacie student maar dan uit Groningen en gaat aan dezelfde stage beginnen. Heel gek dat het voor hem nu pas het begin is en het er voor mij alweer allemaal op zit maar ondanks dat ik het heel leuk heb gehad hier, kijk ik er stiekem toch wel weer naar uit om weer lekker naar Nederland te gaan. Zeker nadat ik de afgelopen twee dagen geen stromend water heb gehad en heb moeten douchen door een emmer met koud water over mij heen te gooien haha Nouja ook weer een ervaring erbij.

Ik ben zo ontzettend blij dat ik toch heb besloten om naar Ghana te gaan, ondanks dat ik het soms ook wel moeilijk had omdat ik alleen was. Soms wilde ik wel eens dat ik toch samen met iemand was gegaan omdat ik niet altijd mijn ervaringen kon delen met iemand maar gelukkig was het erg makkelijk om contact te houden met iedereen thuis. Daarnaast denk ik ook dat het soms ook wel een voordeel was dat ik alleen ben gegaan. Hierdoor moest ik ook contacten leggen met de lokale bevolking waardoor ik bijzondere dingen heb kunnen doen en daarnaast heb ik gezien hoe ontzettend gastvrij en behulpzaam de Ghanezen zijn. Ik zal het hier ook zeker gaan missen. Vooral alle vrolijke kinderen die naar je zwaaien en obruni (blanke) roepen als je voorbij loopt of je even aan willen raken omdat ze nog nooit een blanke hebben gezien. Het is zo bijzonder om te zien dat de mensen hier zo vrolijk en blij zijn ondanks dat zij zo weinig hebben. Ik heb erg veel van de mensen hier geleerd en door deze bijzondere reis weet ik zeker dat ik klaar ben voor een hele nieuwe start en kijk ik er naar uit om weer aan een nieuw avontuur te gaan beginnen; mijn eerste echte baan als projectapotheker in het ziekenhuis in Venlo 

Heel erg bedankt voor alle leuke reacties die ik heb gehad. Ik zie jullie allemaal heel snel!

Veel liefs Krista